arini merupakan hari bg sumer pelajarku menjawab paper BI..ntah cmne la gamoknyer dorg wat..pada harini ak telah menyaksikan keb**oh*n pelajar ku yg bergasak kerana.....angkara mulut jek pon...harini hati aku tersentuh bukan kerana mereka bertumbuk atau 1siddiq jawab soklan BI cam ape tp seseorg...sejurus pulang dari sekolah aku singgah di HTAA bg melawat 2orang adikku yg diwadkan..alhamdulillah mereka beransur pulih..harap mereka cepat sembuh dan bole truskan persekolahan nnt..ketika melawat pelajar lelaki ku ini, disebelahnya ada sorg abg nih, nama dia jamadi...ku bertanyakn penyakitnya, batu karang jawabnya...dengan nada perlahan dia berkata "abang nih lumpuh dari pinggang ke bawah dik..da 7 tahun"..ishk2 kesian ak tgk abg jamadi, usahkan berdiri, duduk pon dia xboleh...maka berbaringlah dia selama 7 thun...dia menceritakan kemalangan yg menimpa beliau dan alternatif yg telah diambil bg mngubati, tetapi tiada ape yg bole dilakukan..abg jamadi mencerikatan ketika dia mula2 masuk hospital tu disebelah beliau ada sorg brader nih lumpuh seluruh badan, mata jek bole gerak, abg jamadi berkata "ingt kita nih da truk rupenye ada lg yg lg truk pd kita, syukur sgt Allah masih bg udara kt abg utk bernafas". tersentak ak dengan kata2nya..menyedarkan ak dari alam fana ini..sambil dia bercerita ak bole memahami perasaan abg jamadi, bergenang airmata dia bila ckap mcm mne mak dia sggp jaga dia selama dia lumpuh 7thun ni...kalu bukan kerana org ramai pasti mengalir sudah airmataku...tkut jiwaku semakin sebak, ak ambil keputusan untuk undur diri...sepanjang perjalanan pulang kerumah ak byk berfikir ttg ape yg abg jamadi katakan..beliau seorg yg tabah...kalaulah aku boleh bawa semua pelajarku bg mndengar kata2 beliau...
No comments:
Post a Comment